اسکان مناسب معلولان و‌سالمندان؛ تجربه ای از میدان مددکاری اجتماعی
به مناسبت روز جهانی اسکان معلولان و سالمندان
فهرست عناوین مطلب
اسکان مناسب معلولان و‌سالمندان؛ تجربه ای از میدان مددکاری اجتماعی
به مناسبت روز جهانی اسکان معلولان و سالمندان
وقتی از اسکان مناسب برای سالمندان و معلولان صحبت می‌کنیم، منظورمان صرفاً داشتن یک سقف بالای سر نیست.
منظور ما داشتن خانه‌ای است که امنیت، آرامش و امکان زندگی کریمانه را فراهم کند. در روستاها، جایی که بسیاری از سالمندان ما زندگی می‌کنند، این موضوع اهمیت دوچندانی دارد.
واقعیت زندگی در روستا
در روستاهای ما، خانه‌های قدیمی با تمام زیبایی‌های معماری سنتی‌شان، گاهی برای سالمندان و معلولان چالش‌هایی به همراه دارند.
سقف‌هایی که با گذر زمان نشتی پیدا کرده‌اند، سیستم‌های گرمایشی ناکافی، حیاط‌های ناهموار و کوچه‌های خاکی یا سنگفرش که تردد را سخت می‌کنند.
این مشکلات شاید برای یک جوان ساده به نظر برسند، اما برای یک سالمند که دیگر توان چندانی ندارد، یا یک معلول که برای حرکت به کمک نیاز دارد، می‌توانند زندگی روزمره را به یک چالش بزرگ تبدیل کنند.
تجربه‌ای از میدان
به عنوان یک مددکار اجتماعی در روستا، روزانه با این واقعیت‌ها روبرو هستم. در یکی از بازدیدهای معمول، یکی از پیرزنان روستایمان متوجه شدم گرمایش خوبی در خانه‌شان ندارد. با صحبت با خیرین برای او بخاری لخاری تهیه کردیم و سقف خانه او نیز تعمیر شد.
این تجربه به من یاد داد که گاهی راه‌حل‌ها به سادگی یک بخاری و تعمیر یک سقف است. اما چقدر می‌تواند زندگی یک انسان را دگرگون کند. دیگر آن پیرزن مجبور نبود شب‌های سرد زمستان را با لرز بگذراند یا نگران باران و نم باشد.
در مورد دیگری، حیاط منزل پیرمرد و پیرزنی و کف کوچه‌شان مناسب تردد نبود. با شهرداری و دهیاری روستا صحبت شد تا کوچه را تعمیر کنند. چند نفر از مردان همسایه‌ها هم کف حیاط را هموار کردند.
این مورد زیباترین وجه فرهنگ روستایی را نشان داد: همیاری و همدلی. وقتی مسئولان محلی، همسایگان و مددکاران اجتماعی دست به دست هم بدهند، کارهای بزرگی با امکانات محدود انجام می‌شود.
نقش مددکار اجتماعی
نقش ما به عنوان مددکاران اجتماعی در این میان چیست؟
ما چشم و گوش جامعه هستیم. ما کسانی هستیم که باید این نیازها را ببینیم، شناسایی کنیم و برای رفع آن‌ها تلاش کنیم. ما پل ارتباطی بین نیازمندان و کمک‌کنندگان هستیم.
وظیفه ما این است که:
- با حضور میدانی و بازدیدهای منظم، نیازهای واقعی سالمندان و معلولان را شناسایی کنیم
- با خیرین و نیکوکاران محلی ارتباط برقرار کرده و آن‌ها را از نیازها آگاه سازیم
- با مسئولان محلی مانند دهیاری، شهرداری و بخشداری هماهنگی داشته باشیم
- اهالی و همسایگان را برای همیاری و کمک به یکدیگر ترغیب کنیم
- تا زمان رفع کامل مشکل، پیگیر باشیم و رها نکنیم
درس‌های آموخته شده
از این تجربیات میدانی چند درس مهم آموختم:
- اول اینکه، راه‌حل‌ها همیشه پیچیده و گران نیستند. گاهی یک بخاری، یک سقف تعمیر شده، یا یک حیاط هموار می‌تواند زندگی کسی را دگرگون کند.
- دوم اینکه، در روستاها منابع کمکی زیادی وجود دارد. خیرین که آماده کمک هستند، مسئولان محلی که می‌توانند زیرساخت‌ها را بهبود بخشند، و همسایگانی که با روح همیاری روستایی خود بهترین شبکه حمایتی را می‌سازند.
- سوم اینکه، نقش ما مددکاران در شناسایی و پیگیری بسیار حیاتی است. بدون این پیگیری، بسیاری از نیازها دیده نمی‌شوند و بسیاری از فرصت‌های کمک از دست می‌روند.
پیام امروز
امروز، در روز جهانی اسکان معلولان و سالمندان، بیایید به این تعهد پایبند باشیم که هیچ سالمند و هیچ معلولی در روستاهای ما نباید در سرما، در ناامنی، یا در شرایط نامناسب زندگی کند.
سالمندان ما که عمری زحمت کشیده‌اند و روستا را ساخته‌اند، حق دارند در همان خانه‌هایی که دوست دارند، با کرامت و آرامش بمانند. معلولان ما حق دارند که مستقل و با احترام زندگی کنند.
ما می‌توانیم با همکاری و همدلی، این تغییر را ایجاد کنیم. تغییرات کوچک، زندگی‌های بزرگ را تغییر می‌دهند.
زندگی کریمانه، حق همه ماست.
